İlçemiz Tarihçesi

                                                                           

ÇAMLIDERE

Çamlıdere ve Kızılcahamam'da yerleşimin ne zaman başladığı bilinmemekle beraber, ilk çağlara kadar uzanmaktadır. İlk önce Hititlerin daha sonra da sırasıyla Friglerin, Lidyalıların, Perslerin, Galatların, Romalıların, Bizanslıların hakimiyetinde kalmıştır. 1071 Malazgirt zaferinden sonra Türkler Anadolu'nun her bir yerine akınlar yapmaya başlamışlar 1073 yılında Ankara ve civarına gelerek çevreye yayılmışlardır. Anadolu'ya gelerek yerleşen Oğuz Türkleri Türk boylarının en soylularındandır. Anadolu'ya yerleşen bugünkü Türklerin atalarını teşkil eden Oğuzların Boz-oklar ve Üç-oklar olmak üzere 24 boya ayrıldıkları, Boz-Ok Boylarının; Kayı, Bayat, Alka-Evli, Kara-Evli, Yazdır, Dodurga, Döğer, Yaparlu, Avşar, Beğdili, Kızık, Karkın. Üç-Ok Boylarının Bayındır, Peçenek, Çavuldur, Çepni, Salur, Eymür, Ala-Yuntlu, Yüreğir, iğdir, Büğdüz, Yuva, Kınık olduğu bilinmektedir. Bu Oğuz Boylarının adlarına Çamlıdere ve Kızılcahamam ilçesinde ve çevresinde çok sık rastlamak mümkündür. Buna göre Malazgirt Zaferinden sonra Anadolu'ya yerleşen Oğuz Türkleri bugünkü atalarımızın kökenini teşkil etmektedir. 1071 Malazgirt Zaferinden sonra Selçuklu Devleti Anadolu'ya akınlar yaparak 1073 yılında Ankara ve civarını ele geçirmişlerdir. Selçuklu Devletinin yıkılmasıyla beyliklerin hüküm sürmesinden sonra 1356 yılında Osmanlı Sultanı Orhangazi'nin oğlu Süleyman Paşa tarafından alınan Anklara ve civarları Osmanlıların eline geçmiştir.

1356 yılından itibaren Ankara Sancağına bağlı bir kaza olan YABANABAD'ın ilçe merkezi Demirciören köyüdür. 1880 yılında ilçe merkezi bugünkü Pazar beldesine nakledilmiş ve 1915 yılına kadar buradan idare edilmiştir. Yol güzergahında olması ve şifalı suların bulunması sebebiyle ilçe merkezi 1915 yılında Pazar beldesinden alınarak Kızılcahamam'a taşınmıştır. Ankara yıllıklarında Çamlıdere ve Kızılcahamam ismi Yabanabad olarak geçmektedir Sözlüklerde yaban kelimesi insan eli değmemiş, üzerinde insan yaşamayan, yabani, vahşi yer. Abad kelimesi ise, bir yeri abad etmek, orayı bayındır hale getirmek, şenlendirmek olarak tarif edilmiş ve kimi sözcükler eklenmek suretiyle yer adı olarak kullanılmıştır. Yani, yabani vahşi yeri bayındır hale getirmek yaşanır hale getirmek olarak tarif edilmektedir.


Neslimizin Oguz Boylarından geldigi muhakkak.Anadoluya göçün mecbur kılındıgı Mogol istilasından kurtulmak isteyen atalarımız şimdiki Türki Devletlerinin hakim oldugu,eskider Rusya sınırlarında bulunan ana yurtlarından göçe başladıklarında Mavireyun Nehir kıyılarında kuzeyden gelenler ve güneyden gelenlerle kavuşmuşlardır.Beraber çıktıkları bu yolda uzun süreçler sonu Ankara'nın şimdiki Polatlı topraklarını kapsayan Sögüt bölümüne ulaşılmıştır.Alabildigine düzlük ve tarım alanlarıyla biz Türkler'e yaşam imkanı sunan bu topraklar atalarımızın Rusya'nın kuzeyinden gelenleri için cazibe merkezi olmamaktadır.Tarımsal geçim kaynaklarından çok orman ürünleriyle rızıklanmış soguk memleketin bu karayagız insanları için bu düzlük ve sıcak topraklar bir anlam ifade etmemektedir.Kendilerinin daha rahat barınabilecegi ve yaşam alışkanlıklarını sergileyebilecekleri agaçlık,ormanın bol oldugu topraklara kavuşmak için yoldaşlarından zor bir ayrılık onları meçbur etmiştir.Bu kuzeyin karakteriyle mözdeşleşmiş fizikte ki mert insanlar kervanlarını tekrar yükleyerek kuzeye doğru göçlerine devam ederler.Taki Köroglu daglarının başlangıç etekleri Kızılcahamam ve Çamlıdere topraklarına kavuşuncaya kadar.Bekledikleri uzaklıktan daha kısa bir mesafede karşılarına çıkan ormanın cezbedici güzellikleri onlara asıl vatanlarından kesitler sunmaktadır.Hemde kader birliği yapıp Sögüt'e kadar geldikleri ırkdaşları ve dostlarından fazla uzaklaşmamış olmaları onları farklı bir sevince kavuşturmuştur.Asıl topraklarından ayrılmak zorunda bırakılmış çilekeş insanlar için üstüne üstlük kader birliği yaptıkları dostlarından da ayrılma zorunlulugundandır bizim bölgenin isminin YABANABAT oluşu.Fakat yaşama alışılmışlıklarıyla örtüşen bu bölge onlar için hazine gibidir.Agaçtan evlerine kavuşmuşlar şırıl şırıl akan soguk sularından kana kana içmenin doyumsuz hazzına muvaffak olmuşlardır.Size tarihi bir kamburumuzun nasıl bizim yakamızı bırakmadıgının tarihçesinide bu yazıtımla nakletmek istiyorum.Oyıllar tarımsal ürün konusunda kısır olan topraklarımız bir meçburiyeti dogurmuştur.Katırlarına eşeklerine,atlarına odunu,kalası,tahtayı saran yabanabatlılar solugu kaderdaşlarının yanında almışlardır.Bilakis onlarda da tarımsal rızıkların bolluguna ragmen ormansal ihtiyaçlar konusunda sıkıntı vardır.Becayiş usulüyle yıllardır bu degiş tokuş devam etmiştir.Dostluklar pekiştirilmiş,nesiller koparılmamıştır.Taki 1900 lü yıllara gelinceye kadar.Bu yıllar tarımsal ihtiyaçların zaruretinin arttıgı kıtlık yıllarıdır.Herkez ambarındaki azcık rızgına sahip cıkmaktadır.Bu süreç bizim yabanabat insanını canından bezdirirken çalışma şevklerini de yok etmiştir.Sıgınacakları ilk yer yoldaşları olacaktır yine.Fakat bu kez alışverişin şekli, degişmiştir.Şeyh Aliyüs Semerkandi hazretlerinin manevi evlatları olmanın islami bilgi konusunda ayrıcalıklık kazandırdıgı bu insanlar orman ürünleri yerine bilgilerini pazarlamışlardır.Her zahmetsiz kazanç gibi yozdaşlaşan bu degişim tembel insanların tekelinde toplamacılıga dönüşmüştür belirli bir yıl. Belki zaruretti belkide kolaya kaçma ama bu boyunduruk hala bizlerin boynunda degil midir?Bakın bizim beldemiz o kadar müstesnadır ki anadoluda genini bile muhafaza edebilmiş nadir yerlerdendir.Daha birkaç yıla kadar dışardan oglan evlendirilmez,dışarıya kız verilmezdi.Onun içindir sevgili hemşehrilerim Şeyh Aliyyus Semerkant Hazretleri'mizle,saf temiz insanlarımızla,kimsenin namusuna rızgına el uzatmamış atalarımızla gurur duyacagımız bir tarihin çocuklarıyız bizler.Haykırmak ve dik durmak hakkınızdır sizin.Allah boynumuzu eğmesin.