Halk arasında, Kızılcahamam türküsü olarak bilinen bu türkünün aynı makamda fakat sözleri değişik bir versiyonu da Afyon Emirdağ ilçesinde söylenir.
1960 lı yıllarda TRT repertuvarı oluşturulurken, ilçemiz Çukurören köyünden kaynak kişi olarak Emine Ünler ve Orman muhafaza memuru Cemil Orhon’ dan derlenen türkü, bölgede yaşanan bir gönül hikayesini anlatmasına rağmen, bu hikayenin aslı hakkında bilgi edinmemiz mümkün olmadı. Ancak öğretmen kardeşimiz Rıza Arslan, bu konuyu değişik bir şekilde ele alıp senaryolaştırmış:
“ Rivayet, karayağız delikanlı dinlenmek üzere meşelik bir pınar başında durur. Az sonra da kınalı saçlı, selvi boylu mavi gözlü bir kız, su doldurmaya gelir. Bir bakışırlar ama pir bakışırlar. Okurlar gözlerindeki duyguları, vurulurlar sevda oku ile. Hem de kim olduklarını bilmeden. Konuşmaya gerek yoktur, gözler ve yürekler karşılıklı konuşup anlaşmıştır. Gökkız dönüp giderken, tutulur delikanlı, meftun olur. Yayla yelleri esritir başını.
Aynı yerde birkaç kere daha görüşürler. Nihayet konuşurlar, tanışırlar, bilişirler birbirleri ile. Delikanlı dünür gönderir anası ile babasını.
-Benim kızım, bir evin bir kızı. Vermem yabana, der babası, kestirir atar.
Varır gider delikanlı, pınara. Gökkız da gelir az sonra. ”Bu ne hâl ?” derler, ”Bu nasıl iş,nasıl olmaz bir tecelli ?” şikâyet ederler göklere, şahit olur pınar, coşar çağıl çağıl. “Kaçalım !” derler.
-Haber gönderince burada hazır ol, der delikanlı. Kabul eder Gökkız. Uçarak gider evine. Haber beklemeye başlar uçan kuştan, esen yelden.
Fakat gelin bakın ki, delikanlı haber göndermek için, bula bula, Gökkız’da gönlü olan birini bulur. Aracı gider Gökkız’a ve:
-O delikanlı seni istemiyor, başkasında gönlü olduğunu söylüyor, der. Bu haberle yıkılan Gökkız küser pınara, yaylaya ve gitmez bir daha o tarafa.
Delikanlı ise, Gökkız gelecek diye, her gün gider pınar başında bekler, umutlu bir bekleyişten sonra döner. Nihayet günün birinde umutları tükenmiş halde döker meşeliklere içini.Yankılanır vadilerde sesi, yağmur olup boşanır yüreciği.” 5
Meşeler güvermiş
Meşeler güvermiş varsın güversin,
Söyleyin soysuza durmasın gelsin,
Varmasın kötüye asılsın ölsün,
Kötü,adamın var ömrünü yok eder.
Bilemedim yaylanızın yolunu
Saçın uzun bağlasınlar kolunu,
Eğer annen seni bana vermezse,
Yemin ettim keseceğim yolunu
Karaser deresi bükülür gider,
Zülüfler gerdana dökülür gider,
Bir yiğit de sevdiğini almazsa,
O yiğidin ömrü sökülür gider.
